Η πραγματικότητα συγχέεται με τη φαντασία και το όνειρο. Ο ρομαντισμός και το συναίσθημα βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τη φιλοδοξία και το προσωπικό συμφέρον. "Για να πετύχεις, πρέπει να μπορείς ν' αξιοποιείς σωστά τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του αντιπάλου" είναι το σλόγκαν των ηρώων, που θέτει το ΕΓΩ σε ανταγωνισμό με τον ΕΑΥΤΟ και με τους ΑΛΛΟΥΣ. Ο εαυτός μπορεί ν' αποδειχτεί ο σκληρότερος αντίπαλος και να οδηγήσει σε αναπάντεχες ανατροπές, ιδίως όταν το συμφέρον αντιστρατεύεται το συναίσθημα. Η άρτια πλοκή του έργου έχει ως κύρια χαρακτηριστικά τον αισθησιασμό και την τραγική ειρωνεία. Ο ήρωας αφού έζησε το όνειρο και τη φαντασίωση, κάνει τον απολογισμό του: "Είναι στιγμές, που φαντάζομαι πως δε σε γνώρισα στ' αλήθεια, πως η συνάντηση μας έγινε, αν έγινε σε κάποια απόκεντρη γειτονιά του ονείρου. [...] Μπορεί πάλι να ήσουν απλά η αξίνα να σκάψω το λαγούμι της μοναξιάς [...] ο αόρατος παρατηρητής για ν' ανατινάξω τα δεσμά μιας φαινομενικά λαμπρής καριέρας, υπονομεύοντας τα θεμέλια της κονφορμιστικής στάσης μου προς τη ζωή. [...] ένα πλάσμα της φαντασίας μου απότοκο μιας ερωτικής φαντασίωσης ή το οδυνηρό όραμα της ελευθερίας ποωαναζήτησα στο ποτό, στον έρωτα, στην αγάπη..."